واریس در واقع اتساع سیاهرگ و یا ورید ها است که معمولا در ساق پا و پا ایجاد می شوند. آنها ممکن است آبی یا بنفش تیره باشند و اغلب به صورت توده، برآمده یا پیچ خورده هستند.
سیاهرگ ها خون را از مویرگ ها و عروق جانبی به سمت قلب هدایت می کنند . سیاهرگ ها دارای دریچه های یکطرفه هستند که باعث میشوند خون در یک جا جمع نشود و بتواند جریان پیدا کند.
در واریس دریچه های آسیب دیده و ضعیف منجر به بازگشت خون به عقب شده و در نتیجه خون به سمت قلب حرکت نمی کند و در ورید جمع میشود و منجر به بزرگ شدن و متورم شدن رگ ها شده ، که به رگ های واریسی معروف است.
عروق قرمز بسیار نازک که در سطح پوست قابل مشاهده هستند.
در حقیقت وریدهای سطحی گشاد شده هستند . این واریس ها می توانند سبب بدشکلی اندام و همچنین سبب خونریزی شوند.
گروه اصلی واریس ها هستند که دارای عوارض فراوان از جمله احساس سنگینی ، درد ، ایجاد لخته و آمبولی هستند.
علائم معمولاً در هوای گرم یا اگر برای مدت طولانی سرپا ایستاده باشید بدتر می شوند. هنگامی که راه می روید یا اگر استراحت می کنید و پاهای خود را بالا می آورید، ممکن است بهبود پیدا کنند.
واریس زمانی ایجاد می شود که دریچه های کوچک داخل رگ ها به درستی کار نمی کنند.در یک ورید سالم، خون به آرامی به سمت قلب جریان می یابد. خون به وسیله یک سری دریچه های کوچک که باز و بسته می شوند تا خون از آن عبور کند، جلوگیری می کند.اگر دریچه ها ضعیف یا آسیب ببینند، خون می تواند به سمت عقب جریان یابد و در ورید جمع شود و در نهایت باعث تورم و بزرگ شدن آن شود.
برخی موارد می توانند شانس ابتلا را افزایش دهند، مانند موارد زیر:
کی از مهم ترین عواملی که در ایجاد واریس نقش دارد ، ژنتیک است . سابقه خانوادگی حتی سبب ایجاد واریس در سنین جوانی میشود
افزایش سطح هورمون ها در بارداری سبب شل شدن دیواره های عضلانی رگ های خونی میشود که خطر ابتلا به واریس را افزایش میدهد.
سیگار سبب تضعیف و آسیب جدار عروقی و همچنین افزایش شانس ایجاد لخته در عروق میشود.
اضافه وزن با ایجاد فشار بیشتر بر روی رگ های بدن سبب ایجاد واریس میشود.
قرص های هورمونی ضد بارداری که حاوی مقادیر بالای استروژن و پروژسترون هستند ، میتوانند خطر ابتلا به واریس را افزایش دهند.
فعالیت های شغلی که مستلزم نشستن و یا ایستادن طولانی مدت است و همچنین ورزشهای سخت که احتمال ضربه به عروق بدن وجود دارد ، شما را مستعد تشکیل واریس می کند.
داروها می توانند علایم بیماری مانند خستگی ، درد و تورم را کاهش داده و تا حدودی از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند ، ولی نمی توانند رگ های واریسی را از بین ببرند.
از محلول تحریک کننده ای بنام اسکلروزانت استفاده می شود که مستقیما به داخل رگ تزریق می شود . این محلول رگ را تحریک کرده و سبب ریزش و چسبیدن آن به هم و لخته شدن خون می شود . با گذشت زمان رگ ها جذب می شوند و دیگر قابل رویت نیستند.
درمان با لیزر روشی موثر است که هم برای درمان رگ های برجسته طنابی و هم برای برطرف کردن مویرگ های ریز عنکبوتی کاربرد دارد .ویژگی هایی که باعث شده لیزر واریس به بهترین و مهمترین روش های درمان تبدیل شود ، عبارت است از عوارض بسیار کم ، درمان سریع واریس و عدم نیاز به بستری است . برای انجام این عمل نیازی به بیهوشی عمومی نیست . دوره نقاهت و بهبودی پس از این روش طولانی نیست .
متخصص واریس با کمک سونوگرافی فیبر لیزر را در محل مناسب رگ مبتلا قرار می دهد و سپس انرژی لیزر را در امتداد رگ مبتلا تابانده می شود و دیواره رگ را تخریب می کند تا خون نتواند جریان پیدا کند . خون این رگ به رگ های سالم منتقل می شود . زمانی که لیزر درون عروقی پایان یافت ، محل آن پانسمان شده و روی آن بانداژهای فشاری بسته می شود .
بلافاصله پس از عمل لیزر بیمار ترخیص می شود و تا حدود یک هفته پس از عمل لیزر جوراب واریس را بصورت مداوم باید بپوشد
© تمام حقوق مادی و معنوی محفوظ است | طراحی وب سایت : تیم وب آرکا