اگزمای واریسی

در تمام گروه های سنی جریان خون در سیاهرگ ها کندتر و با فشار کمتری نسبت به شریان ها است. برای کمک به جریان خون در یک جهت و جلوگیری از جریان برگشتی، دریچه هایی در امتداد وریدها در فواصل منظم وجود دارد. از آنجایی که وریدهای پایین ساق دورتر از قلب هستند، این ناحیه از بدن به ویژه در برابر گردش خون ضعیف آسیب پذیر است.

اگر در یک پرواز طولانی آرام بنشینیم، بسیاری از ما متوجه تورم پاهایمان شده ایم که به دلیل عدم تحرک در هواپیما و افزایش فشار در وریدها است، زیرا خون به آرامی به سمت پاهای ما به سمت قلب حرکت می کند. افزایش فشار خون در سیاهرگ‌ها باعث می‌شود مایع از آن‌ها به بافت‌های اطراف خارج شود که منجر به متورم شدن پاها می‌شود. هنگامی که پیاده می شویم و شروع به راه رفتن می کنیم، یا پاها را در طول شب در رختخواب بالا می آوریم، تورم از بین می رود.

در وریدهای طبیعی، دریچه‌ها اجازه می‌دهند خون به سمت بالا جریان یابد. ماهیچه های ساق پا هنگام راه رفتن منقبض می شوند و خون را از پاها به سمت قلب پمپاژ می کنند. خون در دو جهت جریان می یابد و در حوضچه ها جریان می یابد و باعث افزایش فشار و گاهی برآمدگی در رگ ها (رگ های واریسی) می شود.

 با گذشت زمان فشار می تواند منجر به تورم پا، به ویژه در مچ پا شود، و مایع ممکن است به بافت اطراف نشت کند و باعث ایجاد تغییر رنگ و التهاب شود که منجر به اگزمای واریسی می شود. پوست ممکن است ضخیم تر و تیره تر شود (لیپودرماتواسکلروز) و خطر ایجاد زخم وجود دارد. عملکرد غیر طبیعی ورید مانند این موارد، به عنوان “نارسایی وریدی” شناخته می شود.

اگزمای واریسی به صورت پوست خشک و پوسته پوسته و تغییر رنگ در پوست ظاهر می شود وهمچنین ممکن است باعث خارش در نواحی اگزما شود. هنگامی که اگزما برطرف می شود، اگر پوست بیش از حد خشک شود، ممکن است ترک بخورد.